2A Leesverslag Kapot

 

Inleiding

Ik heb gekozen om mijn leesverslag over Kapot te doen, omdat ik dit boek net gelezen had toen we de opdracht kregen een leesverslag te maken. Ook leek dit boek mij zeer geschikt. Kapot lijkt me zo geschikt, omdat het geschreven is door een zeer goede Nederlandse schrijfster, Carry Slee. Ik heb daarnaast heel veel plezier gehad bij het lezen van dit boek.
Ik ga in mijn leesverslag wat vertellen over de zakelijke gegevens van Kapot, zoals de naam van de uitgeverij en het jaar van uitgave. Verder staat er een samenvatting in mijn verslag, en mijn mening over dit boek. Bij het stuk mening vertel ik met drie beoordelingswoorden wat mijn mening van het boek is, ook staat daar wat ik het opvallendste fragment uit het boek vind. Na mijn mening volgen twee verwerkingsopdrachten; korte verwerkingsopdracht nummer 3 en lange verwerkingsopdracht nummer 7. Als laatste vermeld ik mijn bronnen.

 

Zakelijke gegevens

Titel: Kapot
Naam van de auteur: Carry Slee
Aantal bladzijden: 271
Naam van de uitgeverij: Overamstel
Plaats waar de uitgeverij gevestigd is: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2015

 

Samenvatting

Julia en haar broer Thijs zitten samen in een band. Emma, de beste vriendin van Julia, is verliefd op Thijs. Binnenkort is er een schoolfeest op de school van Emma. De band die daar zou spelen heeft afgezegd en ‘Vuurwerk’, de band van Julia en Thijs mag er nu optreden. Iedereen is zenuwachtig…

Ondertussen is er bij Julia en Thijs thuis veel ruzie. Hun ouders zijn constant tegen elkaar aan het schreeuwen. Hun vader besluit een tijdje het huis uit te gaan. Hun ouders zijn er allebei van overtuigd dat zij gelijk hebben en dat de andere ouder de kinderen tegen hem/haar probeert op te zetten. Julia en Thijs krijgen hierdoor ook ruzie. Julia probeert haar boosheid over de situatie thuis in een liedje te verwerken. Ze laat de tekst lezen aan Thijs. Hij vindt het geweldig en zorgt dat er muziek bij komt.

Door de zenuwen over het optreden en de ruzies thuis voelt Julia zich ellendig. Wat er nog een schepje bovenop doet, is dat Emma en haar broer nu verkering hebben. Ze kijken totaal niet meer naar haar om en hebben alleen nog maar aandacht voor elkaar. En dan blijkt dat haar moeder niet naar het optreden op het schoolfeest is komen kijken, omdat ze zich zielig voelde. Julia was bang dat er iets met haar moeder was toen ze haar niet op het feest zag en is als een gek naar huis gefietst. En daar zat haar moeder voor de open haard met een fotoalbum. Ze was haar trouwfoto’s aan het verbranden. Julia is woedend, schreeuwt tegen haar moeder en vlucht het huis uit…  Op weg naar Astrid, een goede vriendin van haar moeder. Later blijkt dat Astrid de reden is dat haar vader weg is, zij is de gene met wie haar vader al een tijd een relatie heeft.

De vader van Thijs en Julia vermaakt zich prima op zijn eigen woonboot. Door hem wordt het definitief: hun ouders gaan scheiden. Een tijd lang woont Thijs bij zijn vader en gaat het niet goed tussen hem en Julia. Dit houden de twee familieleden niet lang vol en op het allerlaatste moment bij de scheiding maakt Thijs duidelijk dat hij weer bij zijn moeder en Julia gaat wonen.

 

Mening

Het boek kapot kwam voor mij heel realistisch over. Het gebeurt namelijk dagelijks dat ouders van mensen om je heen scheiden. Naar mijn mening reageren Julia en haar broer Thijs ook heel realistisch op de scheiding, ze worden boos op hun ouders, voelen zich alleen en zoeken hun vrienden vaak op.

Fragment:
''Waar blijft Thijs, denkt Julia als ze 's morgens beneden zit. Ze moet eigenlijk al weg, maar ze wacht op haar broer; dan komt ze maar te laat.
Eindelijk komt hij de kamer in. Hij grijpt een appel van de schaal en wil weggaan.
'Thijs,' zegt Julia. 'Nu papa definitief op de boot blijft wonen, wordt alles anders.' ''
(110)

Het einde van het boek vond ik heel verrassend, omdat ik niet had verwacht dat Thijs uiteindelijk toch nog voor zijn moeder zou kiezen. Het was wel in een positieve zin verrassend, want hierdoor wonen Julia en Thijs weer bij elkaar. Ik had echt niet aan zien komen dat hij toch nog voor Julia en moeder zou kiezen.

Fragment:
'' Hij mist Julia, net als Julia hem. Zij is de enige die hij nog kan vertrouwen.
'Zeg het maar?' dringt de rechter aan.
Thijs kijkt naar Julia en dan spreekt hij het uit:' Ik ga weer bij mijn moeder wonen.' ''
(96)


De reacties van Thijs en Julia op hun kinderachtige ouders kon ik me goed voorstellen. Bijvoorbeeld dat Julia heel erg schrok toen haar moeder niet naar haar optreden kwam. Dat zou ik, denk ik, zelf ook doen. Alle momenten dat Julia en Thijs boos worden vind ik volstrekt logisch.

Fragment:
''Julia trekt wit weg. Ze kan het niet geloven.
'Je wilde niet met papa in dezelfde ruimte zijn? En daarvoor laat je mij in de steek? Ik heb alles voor jou gedaan. Ik heb papa gezegd dat ik niet meega naar Londen. Hoe dacht je dat het voor mij was?  En jij laat mij doodleuk stikken.' ''
(106)


 Opvallendste fragment

Het opvallendste fragment vond ik de pagina waarin Julia heel boos werd op haar moeder. Een deel van dit fragment staat hierboven, ik zal hierna het hele fragment tonen. Ik vind deze pagina zo indrukwekkend, omdat je hier merkt hoe kinderachtig de ouders van Julia en Thijs eigenlijk zijn. Eindelijk vertelt Julia wat haar al een tijd dwarszit en waar je ook als lezer heel erg mee zit.

''De auto van Julia's moeder staat voor de deur en binnen brandt licht. Julia springt van haar fiets en maakt de deur open.
'Mam!' Haar moeder zit voor de open haard. Gelukkig.
'Mam, waar was je?' Dan ziet ze waar haar moeder mee bezig is. Ze verscheurt de trouwfoto's en gooit ze in het vuur.
'Wat doe je?' Vraagt Julia. 'Waarom was je er niet?'
'Sorry schat.' Moeder veegt haar tranen af. 'Ik wilde mijn rode jurk aantrekken, maar ik kon het niet.'
'Wat kon je niet?'
Moeder rukt nog een foto uit het album en smijt hem in de vlammen.
'Ik kon het niet opbrengen om met je vader in één ruimte te zijn.'
Julia trekt wit weg. Ze kan het niet geloven.
'Je wilde niet met papa in dezelfde ruimte zijn? En daarvoor laat je mij in de steek? Ik heb alles voor jou gedaan. Ik heb papa gezegd dat ik niet meega naar Londen. Hoe dacht je dat het voor mij was?  En jij laat mij doodleuk stikken.'
'Julia, sorry,' snikt moeder. 'Ik waardeer het heel erg dat je niet met papa...'
'Hou op met je sorry!' schreeuwt Julia. Ze heeft zin om de hele kamer in elkaar te trappen.''

(pagina 190)

 

Verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht  nummer 7

Reclameposter:

 

 

 

Lange verwerkingsopdracht nummer 3

Voorpagina:

 

Achterkant:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bronvermelding

Ik heb een deel van mijn samenvatting zelf geschreven, het andere deel komt van de volgende site:
http://www.ikvindlezenleuk.nl/2015/09/carry-slee-kapot/

 

De weeffout in onze sterren

Inleiding

Ik heb de keuze voor dit boek gemaakt, omdat ik veel goede verhalen over het boek en ook de film heb gehoord. Het zouden erg mooi en pakkend boek zijn. Toen zag ik het in de winkel liggen en leek het mij een goede keuze voor mijn boekverslag. 

In mijn boekverslag komen aanbod: de zakelijke gegevens van 'de weeffout in onze sterren', een samenvatting, mijn mening over dit boek, een korte verwerkingsopdracht 9, een lange verwerkingsopdracht 12 en als laatste een bronvermelding over alle bronnen die ik heb gebruikt.

Zakelijke gegevens

Titel: een weeffout in onze sterren

Oorspronkelijke titel: the fault in our stars

Auteur: John Green

Vertaler: Nan Lenders

Pagina's: 258

Uitgeverij: Lemniscaat

Plaats waar de uitgeverij gevestigd is: Rotterdam

Jaar van uitgave: 2012

Korte verwerkingsopdracht: 12

Lange verwerkingsopdracht: 9

Samenvatting

 Hazel Grace Lancaster is een zestienjarige tiener uit Indianapolis. Ze heeft schildklierkanker die naar haar longen is uitgezaaid. Ze gaat met tegenzin naar de kanker-praatgroep in haar moeders opdracht. Tijdens deze bijeenkomsten ontmoet ze Augustus Waters, die door botkanker zijn been verloren heeft. Augustus gaat naar de bijeenkomsten om hun gemeenschappelijke vriend Isaac te steunen, die door kanker zijn laatste oog aan het verliezen is. De twee raken gelijk aan elkaar gehecht en Augustus nodigt Hazel thuis uit waar ze een film kijken en hun ervaringen bespreken. Voordat ze naar huis gaan spreken ze af elkaars favoriete boek te lezen. Augustus leest het favoriete boek van Hazel, een vorstelijke beproeving, een verhaal over een meisje dat kanker heeft gekregen. Nadat Augustus het boek uit heeft, is hij gefrustreerd dat het boek eindigt zonder een conclusie. Hazel vertelt over de mysterieuze auteur van het boek, Peter van Houten, die zich heeft teruggetrokken in Amsterdam na het uitbrengen van het boek.

Een week later, onthult Augustus aan Hazel dat hij van Houtens assistente heeft opgespoord, Lidewij. Dankzij haar is het gelukt om e-mail correspondentie met Van Houten te starten. Hazel stuurt Van Houten vragen met betrekking tot het einde van het boek, en het lot van de moeder van de hoofdrolspeelster. Van Houten beantwoord deze e-mails uiteindelijk met de boodschap dat hij alleen persoonlijk antwoorden kan geven. Hazel stelt de reis voor aan haar moeder, maar ze wijst het af omdat de reis te duur is en door haar medische beperkingen. Later, tijdens een picknick, verrast Augustus Hazel met tickets naar Amsterdam, gekregen via een liefdadigheidsorganisatie. Ze is super blij. Ze zoekt Augustus’ ex-vriendin op die is overleden aan een hersentumor. Ze snapt ineens dat ze Augustus enorm pijn zal doen wanneer ze zal overlijden.

Hazel heeft het moeilijk met haar liefde voor Augustus en haar lot. Ze moet naar de intensive care. Haar ouders en dokters twijfelen of ze wel aar Amsterdam mag. Uiteindelijk mag ze toch naar Amsterdam, hoewel haar moeder mee reist.

Wanneer Hazel en Augustus ontmoeten ze Van Houten eindelijk, maar zijn geschokt dat ze geen geweldige schrijver ontmoeten, maar een dronkaard. Hij beledigt Hazels kanker en wil het einde van het boek niet vertellen. Augustus en Hazel vertrekken boos en teleurgesteld.

Samen met Lidewij, bezoeken Hazel en Augustus het Anne Frank huis. Hazel kan dankzij haar longen maar moeilijk de vele trappen op klimmen die naar de zolder leiden.

Ze keren terug naar het hotel. De volgende dag bekent Augustus dat hij een scan heeft laten maken die liet zien dat zijn kanker was teruggekeerd. 

Ze gaan terug naar Indianapolis, eenmaal daar gaat de gezondheid van Augustus snel achteruit. Hij komt voor enkele dagen op de intensive care terecht. Tijdens zijn laatste dagen nodigt hij Isaac en Hazel uit voor zijn voor begrafenis. Hazel en Isaac houden lofredes. Augustus sterft acht dagen later.

Op de begrafenis van Augustus is Hazel geschokt om Van Houten daar te zien. Hij legt uit dat Augustus en hij sinds het bezoek in Amsterdam bleven schrijven en dat Augustus had geëist dat Van Houten naar zijn begrafenis moest komen om goed te maken dat hij hun reis heeft bedorven. Van Houten probeert het goed te maken door het lot van de moeder te vertellen, mar Hazel hoeft Hettie te horen.

Een paar dagen later vertelt Isaac dat Augustus misschien iets voor haar heeft geschreven. Ze probeert het te vinden maar ze komt er achter dat hij de pagina’s naar Van Houten heeft gestuurd. Augustus wilde er voor zorgen dat er een mooie lofrede voor Hazel werd geschreven. Lidewij stuurt ze naar Hazel. Veder staan er nog een aantal ontroerende dingen in de brief over Hazel

Mening

Ik vond het boek erg realistisch, niks in het boek zou niet echt gebeurd kunnen zijn. Het komt dagelijks voor een meisje van 16 met kanker. Of een meisje van 16 met een vriendje. Het is allemaal zo echt.

Fragment 1:

"Aan het einde van de winter van het jaar dat ik zestien was, besloot mijn moeder dat ik depressief was, waarschijnlijk omdat ik zelden het huis nog uitging, behoorlijk wat tijd in bed doorbracht, steeds weer hetzelfde boek las, onregelmatig at en in mijn overvloedige vrije tijd nogal veel nadacht over de dood.

In alle brochures en websites en zo over kanker wordt depressiviteit altijd als bijwerking van kanker genoemd."

(111)

Ik vind het boek ook heel droevig, want eigenlijk gaan alle mensen met kanker dood. Hazel en Augustus zijn heel erg lang ziek, dat vind ik best wel droevig, als je niet lang ziek bent maar gewoon dood gaat vind ik dat minder droevig dan wanneer je heel lang ziek bent. Ook is Augustus op een gegeven moment zo ziek dat hij zichzelf helemaal onderkotst dat vind ik een van de droevigste stukken.

Fragment 2:

"Er stonden maar twee auto's op de parkeerplaats. Ik stopte naast de zijne. Ik opende het portier. Het licht in de auto ging aan. Augustus zat op de bestuurdersstoel, helemaal onder de kots, met zijn handen tegen zijn buik gedrukt op de plek waar de sonde zat. 'Hi' mompelde hij."

(125)

Ik vind het boek ook heel ontroerend, de dood van Augustus bijvoorbeeld vond ik erg verdrietig. Het grijpt me heel erg aan een boek over twee jonge kinderen met kanker, omdat het toch niet altijd zo dicht in je omgeving is en het ook echt kan gebeuren.

Fragment 3:

"Augustus Waters Stier acht dagen later na zijn pre-begrafenis, op de IC van het Memorial, toen de kanker, die van hem was gemaakt, uiteindelijk zijn hart, dat ook van hem was gemaakt, deed stoppen. Zijn vader en moeder en zussen waren erbij. Zijn moeder belde me op halfvier 's nachts. Ik wist natuurlijk dat het eraan zat te komen. Ik had zijn vader gesproken voordat ik naar bed ging en die had gezegd:'het zou vannacht weleens kunnen gebeuren.' Maar toch, toen ik toen ik mijn telefoon van het nachtkastje graaide en zag dat het Moeder van Gus was, stortte ik helemaal in.'

(153)

Opvallendste fragment:

Mijn opvallendste fragment is het fragment dat Augustus en Hazel in Amsterdam allebei voor het eerst champagne drinken, ze vinden het allebei heerlijk. Ik heb voor dit fragment gekozen omdat ze hier allebei heel blij zijn en heel vrolijk. Ik heb dit stuk met beel plezier gelezen, de rest van het boek natuurlijk ook, maar hier zijn ze allebei zo ultiem gelukkig. Ze denken allebei niet meer aan hun kanker.

"Oke' zei hij.

'Oke' zei ik, en we klonken. Ik nam een slokje. De piepkleine bubbeltjes smolten in mijn mond en stegen naar mijn hoofd. Zoet. Knisperend. Zalig. 'Dit is heerlijk,' zei ik. 'Ik heb nog nooit champagne gedronken.'

Een atletische kelner met golvend blind haar kwam naar ons tafeltje. Hij was misschien nog wel langer dan augustus. 'Weet u,' vroeg hij met een verrukkelijk accent, 'wat Dom Pérignon zei toen hij de champagne had uitgevonden?'

'Nee?' Zei ik.

'Hij riep naar zijn medemonikken: "kom snel; ik proef de sterren." Welkom in Amsterdam. Wilt u de menukaart zien of geeft u de voorkeur aan onze chef?

Ik keek naar Augustus en hij naar mij. 'De keuze van de chef klinkt heerlijk, maar Hazel is vegetariër.' Dat had augustus precies één keer gehoord, op de dag dat we elkaar hadden leren kennen.

Bladzijde 134

Korte verwerkingsopdracht 

John Green, gaat Hazel gelijk dood na het einde van het boek?

Ik wil deze vraag graag stellen, omdat haar dood niet in het boek staat. Wel wordt er in het boek veel vertelt over een ander boek waar een meisje aan het eind dood gaat. Dat boek stopt ook in het niets. Het lijkt mij dus logisch dat Hazel dood is, maar gaat ze gelijk dood of niet?

Heeft u het boek 'Een vorstelijke beproeving' zelf bedacht?

Ik ben benieuwd naar het antwoord op deze vraag, omdat het hele boek over 'Een vorstelijke beproeving gaat.' Ik vraag me af of dit het lievelingsboek van John Green is, stel dat het echt bestaat of waarom hij het boek er anders zo vaak in noemt. 

Is de Hollandse tulpenman een oplichter, of weet u dit niet?

Dit is een vraag van Hazel aan Peter van Houten waar ze geen antwoord op krijgt. Ik ben heel benieuwd naar het antwoord, want als het een oplichter is, is de moeder van het hoofdpersoon van 'Een vorstelijke beproeving' verlief op een oplichter. En gaat ze waarschijnlijk bij een oplichter wonen.

Wat heeft u de aanleiding gegeven om dit boek te gaan schrijven?

In het boek wordt er vertelt over een boek net een gelijkmatig onderwerp, deze schrijver heeft voor dit onderwerp gekozen omdat zijn dochter kanker had. Het boek 'Achtste groepers huilen niet' ook met een gelijk stof onderwerp gaat hierover, omdat Jaques Friens een leerling in de klas had met kanker. Ik ben benieuwd of John Green een familielid heeft met kanker, iemand in zijn buurt omdat hij dit boek gewoon heeft geschreven omdat hij het interessant vond.

Waarom speelt dit boek zich voorheen deel af in Amsterdam?

Het is een Amerikaanse schrijver en het boek speelt zich af in Amerika. Wat zoeken ze dan in Amsterdam? Waarom is het niet gewoon in een andere stad in Amerika. Heeft de schrijver van het boek in Amsterdam gewoond? Ik ben hier heel nieuwsgierig naar, omdat ik niet begrijp wat iemand uit zo'n groot land met zoveel grote steden in zo'n klein land zoekt.

Lange verwerkingsopdracht 

Moeder van Hazel

Hazel zat bij de praatgroep, ik was erg blij dat ze dit deed voor mij. De praatgroep was een groep van kinderen die kanker hadden die iedere week bijeen kwamen om minder depressief te worden of gewoon voor de gezelligheid. Ik kon in die tijd aan mijn studie werken en zij kon, misschien, nieuwe vrienden maken. Aan begin heeft ze het er volgens mij best naar haar zin gehad, maar toen ze er eenmaal een maand of twee bij zat, had ze er een enorme hekel aan gekregen. Ze had er één vriend: Isaac. Ze sprak nooit met hem af of iets, maar zover ik weethet waren wel gewoon vrienden. Na voor Hazel een tijd van komen en niet komen nam Isaac een vriend mee: Augustus Waters. Augustus en Hazel zagen elkaar volgens mij wel zitten. Ze gingen gelijk die middag nog film kijken. Augustus is heel belangrijk geweest voor Hazel, ze hebben een lange tijd heel veel leuke dingen gedaan. 

Toen Hazel naar Amsterdam ging wisten ik en mijn man al een tijdje dat het heel slecht ging met Augustus. Hij was te ziek om te gaan, maar deed het voor Hazel. Het is een goede keus geweest voor hem, want hij heeft daar nog de tijd van zijn leven gehad met Hazel. Ik weet niet of hij als hij hier was gebleven nig wel langer had geleefd. Wij dachten dat Hazel het heel zwaar zou hebben, maar op het Anne Frank museum na is het heel goed gegaan. Ik ben zo blij dat ik haar heb laten gaan. Op een ding na, dit heeft haar groot verdriet gedaan: De bezoeking met Peter van Houten, waar de hele reis om ging. Het was een enorme sukkel. Hij heeft beledigende opmerkingen gemaakt naar Gazel en Augustus. Wat hij zei heeft ze me nooit vertelt. Ik weet wel dat Hazel hem na die ontmoeting nooit meer heeft willen ontmoeten.

Een korte tijd later ging Augustus Waters dood, hij was nog zo jong. Hazel was er kapot van. Wekenlang ging ze iedere dag bij hem langs, en toen,plotseling, was hij dood. Hij was heel lang heel ziek geweest. Hazel had een mooie grafrede geschreven, maar eenmaal op de begrafenis zelf was ze helemaal in tranen en dood moe. Ze heeft haar rede wel gehouden, maar toen we naar de begraafplaats gingen was ze zo moe dat ze naar huis wilde. We zijn natuurlijk niet gegaan. Het is sindsdien lang bergafwaarts gegaan, en niet lang na de dood van Augustus stierf ook Hazel.

Hazel had nog steeds geen antwoord op haar vragen aan Peter van Houten, maar die hoefde ze ook niet meer. Ze was zo boos op Peter van Houten. Hij was nog op de begrafenis van Augustus gekomen voor haar, maar Hazel kon hem niet meer uitstaan.

Na de dood van Augustus kwam Hazel er achter dat Augustus iets voor haar geschreven zou moeten hebben. Ze heeft dagenlang gezocht, ze moest en zou het vinden. Uiteindelijk na een week vol zoeken, kreeg Hazel bericht van de vader van Augustus: hij hand een notitieboekje gevonden waar pagina's uit waren gescheurd. Hazel kon het nergens vinden, maar opeen gegeven moment dacht ze dat het misschien wel bij Peter van Houten zou kunnen zijn. Daar was het. Augustus had op de paar blaadjes een brief naar Peter van Houten geschreven. In de brief vroeg Augustus aan Peter of Peter een rede wilde houden op de begrafenis van Hazel. Hazel vond dit heel lief van hem, ze werd nog verdrietiger, want eigenlijk wilde ze helemaal niet dat Peter van Houten kwam, maar dat hij het voor haar had gevraagd vond ze geweldig. 

Op de begrafenis van Hazel heeft Peter van Houten, op aanbeveling van Augustus, gepreekt. Het was een mooie preek. Wij waren heel blij dat Peter van Houten toch is gekomen ondanks dat Gazel het eerst niet wilde. De hele begrafenis was mooi, er ontbraken alleen twee mensen: Hazel en Augustus. Verder waren er veel mensen gekomen die haar kenden. Ook haar dokter, die tot mijn grootste verbazing nog een van de verdrietigste mensen was. Zij zal dit toch wel vaker meemaken?

Ongeveer een jaar na de dood van Hazel schreef Peter van Houten ons een mail: zijn wereld was veranderd door Hazel, en hij wilde een vervolg op Een vorstelijke beproeving gaan schrijven. 

Ik heb een aantal dingen over de dood van Hazel zelf bedacht. Dit leek mij mooier, omdat het anders zo niet af was. Haar moeder vertelt, lijkt mij, als ze terug blikt op het verhaal de dood van haar dochter er ook bij.

Bronvermelding

Samenvatting: http://educatie-en-school.infonu.nl/samenvattingen/140634-the-fault-in-our-stars-john-green-samenvatting.html bewerkt

Leesverslag klas 1A "13 Enveloppen & 1 rugzak"

Inleiding

Ik heb het boek 13 enveloppen & 1 rugzak gekozen omdat ik houd van onbekende boeken en auteurs. Niemand die ik ken kent dit boek volgens mij. Ook heb de achterkant van het boek gelezen, deze was interessanter en leuker dan andere boeken. Het was niet zo dat de voorkant mij erg trok, maar door het leuke verhaal op de achterkant wilde k het boek graag lezen. Ook gaat het boek over reizen door allerlei grote steden, zelf houd ik ook erg van reizen dus hierdoor leek het mij ook een erg leuk boek.
In mijn leesverslag staan:

• De zakelijke gegevens
• Een samenvatting
• Mijn mening over het boek
• Korte verwerkingsopdracht: maak een nieuwsbericht
• Lange verwerkingsopdracht: maak een toets van het boek

 

Zakelijke gegevens

Titel: 13 enveloppen & 1 rugzak

Oorspronkelijke titel: 13 Little blue envelopes
Auteur: Maureen Johnson
aantal pagina's: 254
Uitgeverij: De Fontein
Plaats van uitgeverij: Baarn

Oorspronkelijke uitgeverij: HarperCollins Publishers 

Plaats van oorspronkelijke uitgeverij: New York
jaar van uitgave: 2009

Samenvatting

Het boek 13 enveloppen & 1 rugzak gaat over Ginny: een meisje van 17 jaar oud.  Ginny's tante: Peg is weggelopen. Meer dan een half jaar lang leek het alsof tante Peg van de aardbodem verdwenen is. Tot na een tijdje gebeld wordt door een dokter uit Engeland, tante Peg is overleden. Ze had kanker gekregen, alles was heel snel gegaan en ze hadden er alles aan gedaan om haar te redden, maar tevergeefs.

Als Ginny van haar tante 13 enveloppen ontvangt met instructies, regels en geld om een vliegticket naar London te kopen, weet ze dat er iets spannends staat te gebeuren. De regels luiden: Neem alleen mee wat in je rugzak past, neem geen reisgidsen of andere taalhulpmiddelen mee, neem geen extra geld mee, neem geen elektronische hulpmiddelen mee. Wat ze niet weet, is dat de reis haar leven drastisch zal veranderen. Samen met de regels die haar tante voor haar heeft opgesteld, storten de enveloppen haar in een groot avontuur.

Op elke brief staat een opdracht, overal waar ze komt moet ze er een uitvoeren. De brieven leiden Ginny onder meer naar London, Edinburgh, Rome, Parijs, Amsterdam, Kopenhagen en Korfu. In London moet Ginny eerst naar haar logeeradres. Daarna moet ze achter de code van de pinpas zien te komen. Ze heeft nog een opdracht in London: besteed 500 pond aan een artiest. Na lang zoeken vind ze een toneelstuk-schrijver. Ze koopt zoveel kaartjes tot de 500 pond op is. Na dat ze dit heeft gedaan zijn ook de kaartjes op. Nadat ze drie keer naar het stuk is geweest, is ze verliefd op de student die de stukken schrijft. In Edinburgh moet Ginny een beroemde schilderes ontmoeten en bij haar blijven slapen. De jongen die het toneelstuk had geschreven: Keith zag Ginny ook wel zitten en ging mee naar Edinburgh. Na Edinburgh kwam Rome. Hier moet ze de Vestaalse maagden bekijken. Daarna moet ze nog een opdracht doen in Rome: een Romeinse jongen uitnodigen om een stuk cake te eten. Na Rome komt Parijs, hier moet Ginny naar het Louvre gaan. Nadat ze in het Louvre is geweest, moet ze een café opzoeken waar haar tante ooit heeft gelogeerd. Na Parijs komt Amsterdam. In Amsterdam moet Ginny naar een logeeradres waar haar tante ook is geweest. Eenmaal daar aangekomen is de destijdse eigenaar verhuisd, dat wordt dus een pension. Maar naar dat logeeradres gaan is niet de enige opdracht, ook moet ze naar het Rijksmuseum gaan. In het Rijksmuseum moet Ginny naar een onbekende voor haar vragen: Piet. Hij moet uitleg geven over de Nachtwacht. Na Amsterdam is Kopenhagen aan de beurt. Ze moet er naar toe en voordat ze weg vliegt moet ze haar vluchtinformatie mailen naar een adres. De ontvanger van dit mailtje haalt haar op van het vliegtuig. Na Kopenhagen is haar een-na-laatste bestemming aan de beurt: Korfu. Maar hier loopt het helemaal uit de hand. Samen met andere jonge toeristen gaat ze zwemmen. Ginny's tas wordt gestolen met de laatste belangrijkste brief er in. Ze belt met iemand anders telefoon de man op waar ze in London is verbleven. Hij zorgt ervoor dat ze een vliegticket terug naar London krijgt. Terug in London wachten  haar twee verrassingen: de jongen op wie ze verliefd is en het ware verhaal van haar tante. Richard de man waar bij Ginny verblijft, blijkt na dat haar tante is weggelopen getrouwd te zijn met haar. Ze kan dit niet aan en loopt weg. Ze loopt naar Keith. Ginny en Keith hebben vanaf nu echt verkering.

Mening

Ik vind het boek erg realistisch. Omdat overal, alle plekken waar Ginny komt echt bestaan. Maar ook Ginny's gevoelens zijn realistisch. Als Richard ineens vertelt dat hij haar oom is kan ze het even niet aan. Dat vind ik een erg realistische reactie.

Fragment 1:

"Ginny en de andere toeristen liepen door een gang naar het Romeinse Forum. Het Forum zal eruit als een heel oud gebouw waar iemand een reusachtige bowlingbal door heen had laten rollen. Een paar zuilen waren weliswaar gebarsten en gerodeerd, maar stonden nog overeind. Van andere was niet veel meer over dan een stompje die de grond omhoog stak,als eigenaardige stenen boomstronkjes. Oeroude gebouwen stonden aan de rotsachtige randen van andere, nog oudere gebouwen."

(120)

Ook vind ik dat het een origineel verhaal heeft. Je hoort vaak dingen over een meisje die op haar 17de op reis gaat, maar dat is niet zomaar een reis. Ook merk je dat de mensen die Ginny tegenkomt onderweg het ook een raar verhaal vinden. Dat is grappig.

Fragment 2:

"Het had bijna de hele rit gekost om het verhaal in grote lijnen uit te leggen. Ze moest helemaal bij  het begin beginnen: bij New York, bij het " Vandaag woon ik in..."- spelletje van tante Peg. De gebeurtenissen van de kaatste maanden - het telefoontje van Richard, het afschuwelijke weeë gevoel, de rit naar het vliegveld om het lichaam op te halen - vatte ze kort samen, en toen begon ze met het interessante deel: het pakket enveloppen dat ze had gekregen. Ze wachtte op Keiths overdonderende reactie, maar het enige wat hij zei was: " Dat is eigenlijk bullshit, hè?" "Wat?" "Dat excuus dat ze kunstenares was. Als je het al een excuus kunt noemen." "Het is moeilijk te begrijpen als je haar niet hebt gekend," zei ze. Ze deed haar uiterste best om luchtig te klinken. " ik hoef haar helemaal niet te kennen. Het is bullshit. Ik weet hoe bullshit eruit ziet. Hoe meer je me over je vertelt, hoe minder aardig ik haar vind."

(215)

Het verhaal maakte me ook nieuwsgierig. Bijvoorbeeld of ze weer met Keith verkering krijgt. En of haar tante nog leeft. Ze hebben het boek nieuwsgierig gemaakt door niet alles helemaal te vertellen. Haar tante zegt dat ze ziek is, maar door die brieven geloof je niet dat ze dood is. Toen werd ik nieuwsgierig: leeft ze nou wel of leeft ze niet? Zal Ginny haar nog zien of zal Ginny haar niet meer zien?

Fragment 3:

" Lieve Ginny,

Laten we niet langer om de hete brij heen draaien. We hebben het er tot nu toe niet over gehad, maar het wordt hoog tijd. Ik werd ziek. Ik zal alleen maar zieker worden. Ik vind bet niet leuk, maar het is niet anders - en het is altijd beter om dingen meteen onder ogen te zien. Nooit gedacht dat je mij dat zou horen zeggen, hè? Maar het is echt zo."
(149)

Opvallendste fragment

Het opvallendste fragment vond ik dat Ginny in Amsterdam was. Zelf bekijk je Amsterdam heel anders dansen toerist. Ginny zou een verblijf hebben bij iemand maar die was verhuisd dus moest ze een jeugdherberg zoeken. Het was raar om te zien dat ze in Amsterdam in een hele vieze jeugdherberg terecht kwam. Overal waar Ginny komt heeft ze een goed verblijf, behalve in Amsterdam. Ik had niet verwacht dat het zo erg zou zijn:

Fragment op pagina 164/165:

"In het gebied rond het station waren er jeugdherbergen in overvloed. Ze zagen er allemaal een beetje sjofel uiten er hingen borden die er eerder uitzagen alsof ze bij een skateboardwinkel hoorden dan bij een plaats om te overnachten. Ze probeerde er een paar, maar ze waren allemaal vol. Uiteindelijk ging ze naar binnen bij een jeugdherberg die De Appel heette. Het voorste deel van De Appel was een cafeetje. Er stonden een paar oude banken en tuindecoraties: gipsen cupido's, vogelbakjes met zuurtjes erin, roze flamingo's. Er stond een reggae-album op en de zoete geur van goedkope wierook hing in de lucht. Er liep een band van groene, gele en rode verf over de muur - de kleuren van de Jamaicaanse vlag - en overal hingen scheve posters van Bob Marley.

Het leek net alsof ze het kastje van een wieroker binnen was gestapt.
Het café deed ook dienst als balie.ze hadden wel een kamer vrij, als Ginny tenminste bereid was om voor twee nachten vooruit te betalen.
'Kamer veertien,' zei de man terwijl hij iets op een systeem kaartje schreef. 'Derde verdieping.' Ginny had nog nooit van haar leven zo'n steile trap gezien - en er waren wel een miljoen treden. Ze was helemaal buiten adem toen ze na die drie trappen haar verdieping had bereikt. De kamernummers stonden op tekening van wietbladeren die op de deur waren geschilderd. Pas toen ze bij kamer veertien stond, besefte ze dat ze geen sleutel had gekregen. Ze zag al snel waarom: er zat geen slot op de deur.
Het eerst wat Ginny opviel, was de sterke geur van schimmel en de onplezierige wetenschap dat de vloerbedekking waarschijnlijk vochtig aanvoelde. Er stonden veel te veel bedden in de kamer, en ze waren allemaal bedekt met een plastic hoes. Bij een van de bedden stond een meisje haastig haar spullen in haar rugzak te proppen. Ze hees hem op haar rug en liep snel naar de deur."

Korte verwerkingsopdracht (4)

(Amsterdam, Annemarie de Boer)

17-jarig New Yorks meisje reist door heel Europa.

Ginny heeft van haar tante de opdracht gekregen door heel Europa te reizen. Ze moet ondertussen allemaal opdrachten doen. Elke opdracht staat in een aparte brief. In totaal heeft Ginny 13 brieven.


Ginny is een 17-jarig New Yorks meisje dat van haar tante de opdracht heeft gekregen door heel Europa te reizen. Niet zomaar, ze heeft 13 brieven gekregen van haar tante, op iedere brief staat waarheen ze moet en wat ze moet doen. Als ze de opdracht voltooid heeft mag ze aan een volgende beginnen.

Er is veel ophef over Ginny en vooral over haar tante. Veel mensen vinden dat je een kind van 17 niet zomaar in haar eentje over heel de wereld kan laten reizen. ''Ginny komt op allerlei plekken in haar eentje, hier zouden allerlei dieven rond kunnen lopen. Ze is tenslotte nog maar 17,'' zei: Margaret Willemse, een Nederlandse vrouw van gemeente Amsterdam. Maar ook geloven veel mensen het verhaal niet. Dit zeggen mensen op straat: ''Ginny is pas 17 'niemand laat zijn kind dan alleen. Het is vast een fabeltje van de media, dan hebben die ook weer wat te vertellen.''
Ook zijn er ggoede kanten van het verhaal. Zo vindt minister van buitenlandse zaken van Amerika: ''Op die leeftijd wil een kind vrijgelaten worden en de wereld ontdekken, ik vind het een leuke manier. Goed bedacht van haar tante!'' 

Lange verwerkingsopdracht (1)

Je hebt het boek  ´13 enveloppen & 1 rugzak´ gelezen. Daar krijg je nu een toets over. Bij de eerste vijf waar/onwaar-vragen moet je het foute antwoord doorstrepen.




1)Ginny is 18. Waar/onwaar?


2) Ginny´s raakt haar tas kwijt op Korfu. Waar/onwaar?


3) Ginny krijgt 10 regels opgesteld van haar tante. Waar/onwaar?


4) Ginny overtreed de regels stiekem. Waar/onwaar?


5) Ginny´s tante is aan ouderdom overleden. Waar/onwaar?


bij de volgende vijf meerkeuze vragen moet je het goede antwoord omcirkelen.


6) Met welk voertuig heeft Ginny in deze reis NIET gereisd?
A. Auto
B. Boot
C. Trein
D. Vliegtuig


7) In welk land is Ginny geweest?
A. België
B. Canada
C. Frankrijk
D. Rusland


8) Op welke manieren probeert Ginny haar vriendin op de hoogt te houden van haar reis?
A. steiekem chatten
B. Bellen
C. Ze houdt een soort dagboek bij maar dan in brief vorm
D. Brieven


9) Wie blijkt Richard van Ginny te zijn?
A. Oom
B. Neef
C. Kennis
D. Opa


10) Wat is er gebeurd met degene waar Ginny in Amsterdam zou blijven slapen?
A. Overleden
B. Verhuisd
C. Boos geworden
D. Depressief geworden


Bij de volgende tien open vragen moet je zelf een antwoord bedenken.


11) Hoe noemt Ginny's tante zichzelf in de brieven?

12) Hoe heet Ginny's vriendje?


13) Hoeveel geld kreeg Ginny van de veiling?


14) Hoe heet de vriendin van Ginny


15) In welke plaats woonde Ginny's tante altijd?


16) In welke plaats woont Ginny?


17) Hoeveel brieven leest Ginny?


18) Wat voor ziekte had tante Peg?


19) Bij welk bedrijf werkt Richard?


20) Waar mag Ginny de vijfde brief openen?










Antwoordmodel;


1) Onwaar
2) Waar
3) Onwaar
4) Waar
5) Onwaar


6) A.
7) C.
8) A. C.
9) A.
10) B.


11) 'Je weggelopen tante'/ 'JWT'/ 'Je verknipte tante'/ 'uitgehongerde, lustzinnige tante'
12) Keith
13) 70 000 pond
14) Miriam
15) New York
16) New Jersey
17) 12
18) kanker
19) Harrods
20) Bij Mari

Bronvermelding

Voor een klein deel van mijn samenvatting heb ik deze bron gebruikt:

• http://dizzie.nl/boek/13-enveloppen-en-1-rugzak-9026131712

 

1A Leesautobiografie

Leesautobiografie van Annemarie de Boer

Ik ga zometeen aan u vertellen wat mijn leeservaring is. 

Bij mij thuis werd er voor gelezen vanaf dat ik heel klein was. Ik vond boeken als Dikkie dik erg leuk en grappig. Daar werd dan ook veel uit voorgelezen. Ik herinner me nog goed dat er ook uit de boeken: Sneeuwwitje, Borre, Polo en de konijnen, Wie wil mijn ui, Bobbi, klein duimpje, Noach en lees je mee veel werd voorgelezen. Tegenwoordig vind ik het niet leuk om een boek twee keer te lezen, daarentegen lazen mijn ouders mij vroeger tig keer dezelfde boeken voor.

Ik hield toen ik klein was erg van Sinterklaasliedjes en K3, dit zong ik vaak.  Dit is een stukje van de tekst van het liedje "Alle kleuren" van K3:

Van Afrika tot in Amerika.

Van op de Himalaya tot in de woestijn.

Van Afrika tot in Amerika.

Ja, wij zijn zoveel mooier als we samen zijn. 

Strek je hand naar me uit, leg ze in de mijne.

En laat ons dromen van betere tijden

Is je huid donkerder of bleker dan de mijne.

Laat ons proberen elkaar niet te vermijden! 

Op mijn basisschool werd niet heel veel voorgelezen. Wel kan ik me nog 1 boek herinneren: "De griezels". Dit vond ik een Superleuk boek. Later heb ik dit boek dan ook zelf gekocht omdat ik het nog een keer thuis wilde lezen.

Op de basisschool heb ik vaak "Hoe overleef ik..." Boeken gelezen. Ik vond deze boeken erg leuk omdat ze erg realistisch zijn. Ook vond ik de boeken leuk omdat het echte meidenboeken zijn. Thuis las ik deze boeken ook dat maakte dat ik het nog leuker vond. 

Vroeger toen ik heel klein was hield ik erg van boeken die echt voor mijn leeftijd bedoeld waren. Ze werden dan vaak meerdere keren voorgelezen. Daarna begon ik al best vroeg met het lezen van Hoe overleef ik... boeken. Deze waren toen nog niet helemaal voor mijn leeftijd bedoeld, maar ik vond ze wel erg leuk. Ik las alles gewoon een keer net zoals nu. Tegenwoordig lees ik avontuurlijke boeken die niet helemaal voor mijn leeftijd zijn bedoeld. Ze zijn meestal voor iets oudere doelgroepen bedoeld. Ik houd erg van dit soort boeken. Mijn lees smaak is erg veranderd: vroeger las ik een boek heel vaak, dat ging al snel over. Ik hield van boeken die voor mijn leeftijd bedoeld waren, dat werden al snel boeken die voor iets oudere kinderen bedoeld waren. En nu zijn het boeken die voor een stuk oudere kinderen bedoeld zijn. Ik las graag grappige niet spannende boeken, nu lees ik graag avontuurlijke boeken.

Ik lees nog steeds graag boeken. Ik lees graag realistische avontuurlijke boeken die voor oudere doelgroepen bedoeld zijn. Ik lees deze boeken graag omdat ik andere boeken kinderachtig vond worden. Ik las een keer een boek dat voor oudere doelgroep bedoeld was en ben er niet mee gestopt. Als het geen avontuurlijk boek is vind ik het meestal maar een saai boek, ik kijk er dan niet naar uit om weer te gaan lezen. Met spannende boeken heb ik dit wel.

Boeken met een spannende niet veel zeggende kaft trekken mij aan. Ik lees dan vaak eerst de achterkant van het boek, als ik die spannend vind ga ik het boek lezen. Ik ben erg nieuwsgierig daarom vind ik het leuk als het boek een spannende achterkant en kaft heeft. Dan heb ik snel zin om te lezen.

In de bovenbouw verwacht ik realistische boeken te lezen die dikker zijn en nog veel spannender zijn dan ik nu lees. Ik denk dit omdat ik verwacht veel meer werk te hebben in de bovenbouw, als ik dan geen dikker boek heb is het niet meer werk. Ik denk ook dat we minder mogen kiezen welk boek we gaan lezen. Het lijkt mij leuk om een detective te lezen in de bovenbouw.

Ik lees best veel. Ik houd van lezen. Ik houd van lezen omdat ik weet dat als je het veel doet dat je betere woordenschat en spelling krijgt. Ook vind ik het leuk om het voor mijn plezier te doen. Ik lees iedere avond wat, ik lees niet overdreven veel maar ik doe het wel. Ik lees niet super veel omdat ik daar niet veel rijd voor heb. Wel vind ik leuk dus doe ik het wel. Ook vind ik het leuk om drie keer per jaar een boek voor school te lezen. Uit mijzelf begin ik vaak niet met het lezen van een boek, maar als het voor school moet bind ik het wel heel leuk. Ik vind het wel een beetje veel werk als we van ieder boek een verslag moeten maken. Het lezen zelf vind ik wel erg leuk

Dit was mijn leesbiografie,

Annemarie

KLAS 1 leesverslag Trash

Inleiding

Ik heb dit boek gekozen omdat het een erg spannende inleiding had. Ik vond het ook een erg mooie voorkant hebben, en de ondertitel daarop was erg pakkend. Daarom wilde ik dit boek graag lezen. Nadat ik de eerste pagina's had gelezen wilde ik zeker verder lezen, dat heb ik ook gedaan en daar heb ik geen spijt van. In dit leesverslag zult u meer te weten komen over dit spannende verhaal. Ik heb ook een samenvatting voor u. Na het gelezen te hebben zult u begrijpen wat ik bedoel. Dit zijn niet de enige dingen waarmee u meer te weten komt over mijn boek. Zo vertel ik: de zakelijke gegevens, mijn mening en komt u nog wat te weten met twee verwerkingsopdrachten. 

Zakelijke gegevens

Titel: Trash

Auteur: Andy Mulligan

Vertaling: Esther Ottens

Aantal bladzijden: 263

Uitgeverij: Gottmer

Oorspronkelijke uitgever: David Fickling Books

Plaats waar uitgeverij gevestigd is: Haarlem

Plaats waar de oorspronkelijke uitgever gevestigd is: Oxford

Jaar van uitgave: 2011

Samenvatting

Rafaël is een jongen die op een vuilnisbelt woont samen met zijn tante, neefjes en beste vriend Gardo. Gardo en Rafaël wonen er al veertien jaar. Ze leven van dag tot dag en hopen maar dat ze niet ziek worden. Ze zijn zogenaamde 'vuilpikkers' op de grote vuilstortplaats Behala De jongens zoeken vooral naar plastic en ander materiaal dat geld oplevert.

Rafaël is s'avonds nog gewoon aan het zoeken naar dingen die hij altijd zoekt totdat hij ineens een tasje vindt, met daarin een sleutel, portemonnee, legitimatiebewijzen en foto's. Het tasje is van ene José Angelico, en de foto's van zijn dochtertje Pia Dante Angelico. Al snel blijkt dat de sleutel heel belangrijk is, de politie zoekt er naar en zet de achtervolging in. Het mysterie dat achter de sleutel schuilgaat, heeft te maken met een geheime code en een corrupte politicus. De jongens vinden een vriend, die het nog slechter heeft dan zij zelf en tussen de ratten woont en daarom ook zo genoemd wordt. Bij "Rat" verstoppen ze het tasje. Met zijn drieën gaan ze verder met dit spannende raadsel. Ze komen erachter dat de sleutel voor een kluisje op het station is. Daar vinden ze de code. Hij is gericht aan ene Gabriel Orlondriz. Ze bezoeken hem en komen erachter dat de code is te ontcijferen met zijn bijbel, maar hij overlijdt vlak na dat gesprek. Dus hebben ze die bijbel niet. Ze spreken met een van de bewakers af dat ze hem krijgen. Maar die krijgen ze niet zomaar. Ze spreken met hem af in een theehuis. Daar krijgen ze hem. Gardo was er al op voorbereid dat ze hem niet zomaar zouden krijgen, dus had hij zijn haak meegenomen. Toen hij de bijbel in handen had en weg wilde rennen, werd hij vast gehouden. Hij sloeg zich los met zijn haak en ze rennen met zijn drieën weg. Ze zijn de politie niet voor de eerste keer te slim af. Uiteindelijk ontrafelen ze de code en komen erachter dat ze naar een begraafplaats midden in de stad moeten. Eerst kunnen ze daar niks vinden, maar dan draaien ze zich om... Eerst moeten ze nog zoeken naar de familie, na een tijdje vinden ze hen. Daar zien ze ook dat Pia Dante dood zal moeten zijn, want ze zien haar graf. Zijn vrouw en zoontje waren al dood. De jongens vinden het erg zielig voor José Angelico. Maar dan zien ze dat ze bovenop haar graf zit. Ze denken even dat ze spoken zien, maar het is haar echt. Pia Dante wacht hier al een week op haar vader om hun wekelijkse bezoek aan het graf van haar moeder en broertje te doen. Maar José Angelico is dood. Vermoord door de politie. Ze vinden in het graf van Pia Dante zes miljoen dollar, gestolen van de corrupte vice-president Zapanta. José Angelico had het gestolen terwijl hij aan het werk was en de vice-president op vakantie was. De jongens gaan eerst samen met Pia Dante naar de missieschool tegenover Behala. Daar hadden ze geld gestolen en dat brengen ze nu terug. Ze zijn zo blij met het geld dat ze alle vier een rugzak vullen met geld en de rest over Behala heen strooien.Het verhaal wordt vanuit wisselend perspectief verteld, dat maakt het een leuk verhaal.

Mening

Ik vond het boek erg spannend. Het boek was zo spannend omdat de jongens eigenlijk nooit veilig waren. Altijd zat de politie hen op de hielen. En steeds moesten ze weer op de vlucht. Op een gegeven moment moesten de jongens ook weg gaan zonder afscheid te nemen. Dat lijkt mij erg lastig. Het is zo'n goed boek dat je op zo'n moment je ook helemaal in kan leven. Het is dan zo spannend of zo zielig.

Fragment 1:  ''Misschien had Marco niet  verwacht dat ik het op eens op een lopen zou zetten, maar ik had van tevoren bedacht hoe ik het zou aanpakken en ik herinnerde me dat de keuken vlakbij was, en daar zou ik dus op afgaan. ik sprong op en rende er naar toe, maar ik was niet snel genoeg en hij kreeg me te pakken: hij dook zo ongeveer over de tafel heen en greep me schreeuwend vast, en de kopjes kletterden p de grond en het geld vloog alle kanten op, de hele zaak door. Hij liet me half los, in paniek door het geld denk ik, dus mijn ene arm was weer vrij. Ik spartelde als een vis en zag dat er iemand door de zaak op ons af kwam rennen. Ik hoorde iemand op een fluitje blazen, en mensen begonnen te schreeuwen, de hand kneep harder in mijn arm, maar ik rukte en trok, vechtend voor mijn leven, denk ik, en Marco schreeuwde: '' ik heb hem! Ik heb hem!. '' En toen had ik mijn haak in mijn hand.''

(256)

Ik vond het verhaal van het boek heel onvoorstelbaar. Dat er mensen zo kunnen leven, ongelooflijk. het is zo zielig. De jongens en mensen die daar wonen hebben absoluut geen toekomst. ze leven werken en wonen op de vuilnisbelt, dat is niet alleen in dit boek zo maar dat gebeurt ook echt. Echt onvoorstelbaar. En dat de jongens dan op een dag toch iets vinden waardoor ze wel een toekomst hebben is zo mooi en onvoorstelbaar.

Fragment 2: ''Mijn naam is Rafael Fernandez en ik kom van de vuilstort. Mensen zeggen tegen me: "Je weet natuurlijk nooit wat je vindt als je in al dat afval rommelt. Misschien is vandaag wel je geluksdag.'' Tegen die mensen zeg ik: '' Vriend ik denk dat ik wel weet wat ik vind." Ik weet wat iedereen vind, want ik weet wat we al die jaren dat ik werk gevonden hebben, en dat is al veertien jaar. Een woord: ''stuppa''. En dat is- sorry dat ik iets lelijks zeg- ons woord voor mensenpoep.''

(168)

Het boek zet mij ook enorm aan het denken. Ik zie nu in dat het leven niet altijd zoals in Nederland is. De politie in dat land is zo wreed niet normaal. In Nederland is de politie volgens mij tegen mishandeling en daar mishandelt de politie gewoon jongens.

Fragment 3:  '' Ik vermoord je vuile leugenaar(zegt de politie)!'' Hij sprong op me af en ik viel achterover, maar de politieman ving me op en de man greep me bij mij keel. Hij duwde me tegen de muur, en dat was het moment dat ik het niet meer hield en zomaar... zo langs mijn benen, want ik hield het niet meer, zo bang was ik, en ik begon te stinken en ik schreeuwde: Ik heb geen tasje gevonden , m'neer!'' " Naar buiten met hem. weg met hem!'' Ik werd opgetild en ze droegen me naar het raam.''

(145)

Opvallendste fragment

Het opvallendste fragment vond ik toen Rafaël meegenomen werd naar het politiebureau. Hij moet in een busje stappen. Iedereen van de vuilstort staat erbij en wil niet dat hij weggaat. Ze smeekten de politie om hem los te laten, gingen tussen de auto en hem in staan hij wist niet wat hem overkwam. Dat iedereen hem zo belangrijk vindt en voor hem klaar staat vind ik erg indrukwekkend. Dat fragment was erg spannend, als je dat leest wil je niet dat hij meegenomen wordt. Het is best heftig want je weet dat hij opgepakt kan worden omdat hij dingen heeft gedaan die eigenlijk niet mogen en dat het strafbaar is. Rafaël is ook erg in shock op dat moment dus het dringt niet echt in hem door, dat is best raar. Dat fragment is zeker niet rustgevend en ik wilde toen ook echt in het boek verder lezen. 

Kopie op pagina 72:

"Ik had niet gedacht dat ze mij mee zouden nemen, want niemand had iets tegen mij gezegd. Ik zag die jonge politieagent weer, zag hem met zijn hoofd naar mij wijzen en begreep dat ze over mij stonden te praten. Toch was het een verrassing - geen idee waarom - toen er twee agenten naar mij toe kwamen. En me bij mijn armen pakten. Het wordt heel moeilijk om hierover te schrijven, over het volgende stuk, maar ik ben de enige die het kan doen. Ik wist niet wat ik toen moest doen. Ik gaf geen kik. En ik verroerde me niet. Ik was te bang om adem te halen en wist niet naar wie van de mannen ik moest opkijken. Gardo was meteen bij me en pakte me vast en ratelde van: " waarom doen jullie dat? wat heeft hij gedaan?" Aan een stuk door. Mijn tante begon te gillen en liet zich op de grond vallen. Meteen was er een heleboel drukte, en ik begreep hoe belangrijk het was dat ze me niet meenamen. Mensen schreeuwden, sommigen smeekten de agenten me los te laten en gingen tussen de auto en mij in staan. Een van de busjes was gestopt en een paar agenten kwamen teruggelopen, maar voor ik meer kon zien, werd ik met mijn armen op mijn rug naar de auto met het geopende portier geduwd. Garde sloeg een arm om me heen, maar iemand duwde hem opzij en ik hoorde hem boven iedereen uit schreeuwen, tot een van zijn ooms hem vastpakte. "

Korte verwerkingsopdracht

1. Eigenlijk speelt het hele verhaal zich hier af: de vuilnisbelt van Behala.

Ik kies bij dit plaatje een van de eerste fragmenten: Rafael en Gardo stellen zichzelf en hun familie voor. Ze leven op de vuilnisbelt, werken op de vuilnisbelt en slapen op de vuilnisbelt. Ze laten in dit fragment zien hoe zij aan dat kleine beetje geld dat ze hebben komen: Goed papier verzamelen en inleveren. Door buitenstaanders wordt vaak gevraagd  aan de kinderen of ze nog wel eens iets interesants vinden, ze antwoorden: Soms wel meneer of soms wel mevrouw. Maar wat ze eigenlijk bedoelen nee nooit. tot dat Rafael ineens een wel heel geheimzinnig tasje vindt.

2.Dit is waar het echte verhaal begint: de politie komt vragen naar het tasje dat Rafael die avond er voor gevonden had, waarom zouden ze dat doen?

's Morgens vroeg op vrijdag ochtend de dag na dat Rafael het tasje gevonden heeft, komt de politie ernaar vragen. dit moest wel een heel bijzonder tasje zijn anders kwam de politie er nooit naar vragen. Rafael wist gelijk toen hij de politie zag dat hij niks ging bekennen. maar zijn tante had daar andere gedachtes over, ze zouden heel wat geld krijgen als ze dat tasje gaven.Zijn tante zei tegen de politie: ''ja meneer, mijn neefje heeft gisteravond iets gevonden.'' Rafael zei toen '' nee, dat was maar een schoen.'' Maar vanaf dat moment waren Rafael en zijn vriend Gardo verdachten. 

3. Dit is het eerste doel uit het tasje: de kluisjes op het station.

Er zat een sleutel in het tasje, geld met portemonnee en legitimatie bewijzen. Rafael en Gard wisten gelijk dat ze het meeste aan de sleutel zouden hebben. Dus dachten ze na waar deze sleutel voor zou kunnen zijn? Maar eerst wilden ze het tasje verstoppen want de politie zal binnenkort alle huizen overhoop halen, behalve een: het huis van Rat (Jun-Jun). Daar zal de politie nooit gaan zoeken want niemand wist dat het er uberhaubt was. Het lag achter een smal kanaal op de vuilnisbelt op een plek waar je niet zou denken dat er iemand leeft. Dat was dus wel zo. Rat (Jun-Jun) woont er helemaal alleen. Daar verstopten ze het tasje en bespraken iets over de sleutel: rat wist waar de sleutel vandaan kwam, nadat hij een tijd op het station geleefd had wist  hij dondersgoed hoe de kluissleutels eruitzagen. Dat was een kluissleutel van het station. Een paar dagen later gaan ze met zijn drieën naar station, openen het kluisje en vinden een brief. De brief konden de jongens niet lezen omdat het niet bestond uit letters maar uit cijfers. Hij was gericht aan ene Gabriel Orlondriz hij zat in de gevangenis.

4. Als gardo terug rent van de politie dan lijkt het wel alsof hij oneindig doorrent.

De politie komt nog meerdere malen terug en de laatste keer nemen ze Rafael mee. alle bewoners van de vuilnisbelt proberen het tegen te houden, maar dat lukt niet. Hij wordt meegenomen naar het politiebureau. Daar ondervragen ze hem naar het tasje. Hij doet alsof hij niks weet. Zelfs als ze hem uit het raam hangen en dreigen hem te laten vallen zegt hij niks. hij wordt mishandelt. Na wat flinke pakken slaag mag hij weg. hij heeft een bloedneus en heel wat blauwe plekken. hij rent en rent. Het was nog best een stuk van de vuilnisbelt naar het politiebureau en andersom. het lijkt wel of hij eeuwig doorrent, zeker nu het avond is lijken de straten nog langer. opeen gegeven moment begint het te regenen. Je zal enken dat hij dat niet fijn vond, maar hij vond het heerlijk.

5. Gardo gaat met Olivia (zuster van de missieschool tegenover de vuilnisbelt) naar de gevangenis om Gabriel Orlondriz op te zoeken.

Olivia weet niet wat haar te wachten staat. Ze weet ook niks van het tasje of andere dingen. Ze kent Gabriel Orlondriz ook niet. Terwijl Olivia, Gardo en wat bewakers naar de oude man lopen komen ze langs allerlei cellen. Olivia weet niet wat ze ziet, het zijn allemaal kooien boven elkaar gestapeld waar mensen inzitten. De mensen steken allemaal handen naar haar uit. Ze blijft staan van de schrik en kan even niet verder lopen. Toch komen ze even later bij Gabriel Orlodriz aan. Na een heel gesprek waar Olivia niks van begreep, weet Gardo dat hij de bijbel van Gabriel Orlondriz nodig heeft om de brief te ontcijferen. Hij krijgt hem niet gelijk omdat het bezoekuur is afgelopen.

6. terwijl Olivia en Grado inn de gevangenis zijn gaan Rat en Rafael naar het huis van de heer Zapanta (de vice-president waarvan 6 miljoen dollar is gestolen).

Rat en rafael weten dat er in de brief stond: als u nu eens naar Zapanta's huis kon: uw ziel zou zingen. Wat werd hiermee bedoeld. Om daar achter te komen gaan Rat en Rafael naar het huis van Zapanta.daar komen ze niet zomaar. Overal stonden bewakers en politie. maar ze zijn toch binnen gekomen. Via de boom over de muur zijn tuin in. En toen ze dat huis zagen wisten ze wat er werd bedoeld. Het was zo'n mooi huis en groot dat het was. En zeker niet de kleinste tuin. Hij had zelfs een eigen golfbaan in zijn tuin. De heer Zapanta was een tijd geleden beroofd. Daarom was er nu ook allerlei politie bij hem thuis. Maar hij was zeker niet de leukste. Hij heeft een tijd geleden weten miljoenen achter over te drukken.  

7. Met deze ijskast heeft de huisknecht (de eigenaar van het tasje) van Zapanta miljoenen weten te stelen.

Terwijl Rafael en rat in de tuin van de heer Zapanta staan te kijken naar hoe reuzachtig dat huis is laat de tuinman hen schrikken. Hij roept de bewakers niet en loodst ze niet naar buiten maar toch zijn Rafael en Rat eventjes bang voor hem. Hij vertelt meer over Jose Angelico (de huisknecht van Zapanta en de eigenaar van het tasje) en de diefstal. Zapanta had de code van de kluis al vertelt aan zijn huisknecht en de sleutel had de huisknecht al meerdere malen in handen gehad. Dus kon hij deze na laten maken. Toen de heer Zapanta op vakantie was zouden er allerlei verbouwingen gedaan worden. Dus het perfecte moment voor Jose Angelico om al die achter over gedrukte miljoenen te stelen. Hij doet dit met de kapotte ijskast, die moest weggebracht worden en dat was een taak voor de huisknecht. Hij stopte al het geld in de ijskast en liet het ergens anders achter. Maar al snel na zijn daad wordt hij gedood door politieagenten.

8. Nadat Gardo de bijbel van de bewaker heeft gekregen wordt hij achtervolgd.

Gardo zal later na de afspraak met Gabriel Orlondriz de bijbel krijgen. Maar de bewaker geeft hem niet zomaar. Ze gaan een theehuis in een spreken daar voor een dag later af. Gardo heeft zijn vuilnishaak meegenomen omdat hij niet verwacht dat hij de bijbel zomaar krijgt. Dat is ook zo. Nadat hij de bijbel heeft en snel weg wil gaan houdt de bewaker hem vast. Gardo slaat hem los met zijn haak en rent weg. maar de politie komt hem achterna. na een stukje rennen zijn de jongens weer met zijn drieën. Zij zijn sneller en slimmer dan de politie en weten te ontsnappen. 

9. Dit is de bijbel van de overleden Gabriel Orlondriz.

Met behulp van deze bijbel zouden de jongens de brief moeten kunnen ontcijferen. Het valt nog niet mee. Gardo en Rafael doen het met zijn tweeën. Rat kan niet lezen dus zal dat ook niet erg veel nut hebben. Rafael en Gardo zijn er een nacht lang mee bezig. Ze kunnen immers niet stoppen omdat ze het zo spannend vinden. Uiteindelijk hebben ze het: het zijn coordinaten voor op een kaart. Ze bekijken de kaart en zien dat het wijst naar een begraafplaats midden in de stad. De ochtend erna willen ze erheen gaan maar ze worden tegen gehouden door politieagenten die hen omsingelen. ze rennen en weten de politie weer te slim af te zijn. 

10. De begraafplaats waar de gestolen 6 miljoen zich zou moeten bevinden.

Na de achtervolging steekt Gardo zijn hand op voor een taxi. Ze rijden met de taxi naar de begraafplaats, maar omdat het de dag van de doden is, is het erg druk op de weg. Het is ook erg druk op de begraafplaats. In de brief stonden nummers daar zal het graf zich moeten bevinden. Ze vragen naar de nummers en krijgen een aanwijzing dat het boven op een heuvel zal moeten zijn. Daar vinden ze het graf niet en gaan op een muurtje zitten. Als ze zich omdraaien zien ze dat daar het arme deel van de begraafplaats is. Daar zien ze vergelijkbare nummers, dus ze zoeken verder. Uiteindelijk vinden ze tot hun verbazing drie graven met de achternaam Angelico (de familie van de huisknecht). Het hadden er maar twee moeten zijn: zijn vrouw en zoontje. Maar nu zagen ze dat ook het dochtertje dood is. De jongens vonden het erg zielig, maar kwamen nu nog geen stap verder. Tot ze een meisje hoorden. Ze zat boven op de stapels met graven. Ze zei dat ze het dochtertje van Jose Angelico was en dat ze een week op hem wachtte om samen naar de graven van haar broertje en moeder te gaan. Nu wisten ze dat het graf van het dochtertje niet echt was. Ze maakten het 's nachts open en vonden zes miljoen.

Lange verwerkingsopdracht

Woensdag 31 Oktober 2014

Hallo tante,

Zo noem ik je tegenwoordig omdat ik van mijn echte tante ben weggevlucht. Ik mis haar enorm en wil graag weer bij haar wonen. Maar dat kan nou eenmaal niet :(. Ik denk dat ze enorm boos op mij is. Ik heb haar zonder pardon achtergelaten. Ze heeft jaren voor mij gezorgd en dan doe ik dit. Ik weet niet of ik ooit nog wel thuis kan komen (als ik mijn huis een huis mag noemen). Tante als je dit ooit leest dan is dit als eerbied aan jou. Verder was gisteren een superdag. We zijn weggekomen van de politie en ze te slim afgeweest bij het theehuis. Gardo had gelukkig zijn haak meegenomen. Toen hebben we de hele nacht naar de bijbel en de brief gekeken, en hebben we na heel veel werk eindelijk ontcijferd. Maar vanmorgen heeft de politie ons omsingeld op onze schuilplaats. Ik vraag me af hoe ze onze schuilplaats gevonden hebben... Maar we moesten toen zo onopvallend mogelijk buiten komen. Gelukkig zijn Gardo en Rat(Jun-Jun) enorm lenig. Ze hielpen mij want ik ben het tegenovergestelde van hen: Totaal niet lenig. Door middel van allerlei daken en bomen zijn we op de grond gekomen, maar de politie was nog niet weg. We renden en renden, en op dat moment had Rat een idee: We moesten tussen de menigte kinderen rennen, dan zou de politie ons nooit herkennen. Het hielp en de kinderen renden gewoon met ons mee. Ik weet niet waarom misschien om ons te beschermen. Op een gegeven moment gingen we een steegje in. Wat de politie niet door had, maar wij natuurlijk wel. Toen deed Gardo iets waar ik hem nog zijn hele leven dankbaar voor ben: hij hield zijn hand op voor een taxi. Vanaf dat moment waren we weer even veilig. Maar natuurlijk niet voor lang. Ik word er echt helemaal gek van. De hele tijd maar weer die politie. Ik denk dat ik een stomme fout heb gemaakt. Ik had dat tasje gewoon terug moeten geven. Dan hadden we 10000 peso gekregen, iedereen blij. Maar nee ik moest eigenwijs blijven. Sorry tante -als u dit ooit leest- dat ik u in deze problemen heb gebracht. Maar ik ga verder met het verhaal van vandaag. We zaten in de taxi. Maar het was dodenvaartsdag, dus we stonden in de file. Daar hield onze ellende nog niet op: we stapten uit omdat het zo druk was en we konden dit laatste stukje nog wel lopen, maar dat duurde iets langer dan gepland. Niet alleen de snelweg stond vol file, ook alle andere wegen. Dus het duurde nog wel even voordat we er eindelijk waren. Eenmaal op de begraafplaats moesten we het goede graf nog vinden. En dat is niet zo makkelijk als het klinkt. We vroegen aan een man bij een kraampje of hij wist waar de nummers waren. Hij wist het, we moesten naar een heuvel en dan bij de engel. We waren op de heuvel maar ja daar stonden tientallen engelen. Na een tijdje zoeken gaven we het toch echt op, we konden het echt niet vinden. We gingen op een muurtje zitten. En daar zaten we dan een beetje te suffen. Op een gegeven moment draaide we ons om en daar zagen we ze..... de graven van de armen. Op elkaar gestapeld en al. Vier of meer bovenop elkaar. Daar moesten ze liggen. José Angelico was namelijk ook geen rijke man. Niet iedereen heeft zoveel geld om een mooi graf te betalen. Als ik doodga word ik misschien niet eens begraven, ja op de vuilnisbelt. Zo ging dat met iedereen die stierf op de vuilnisbelt. Bovendien sterft iedereen veel te vroeg. Dus ja het was nog te duur om op het arme gedeelte te begraven te worden. En iedereen sterft zo snel na elkaar dan kan je het beter dicht bij huis, of beter gezegd thuis. Ik wil echt niet zo begraven worden, maar ik vrees dat ik geen andere keus heb. We zagen vergelijkbare nummers en letters staan boven de graven. Al snel begonnen we de logica te snappen. We vonden familie Angelico. En oh wat naar: we zagen het graf van Pia Dante Angelico, zijn dochtertje. Zijn zoontje was al vlak na zijn geboorte overleden. En zijn vrouw was ook al dood. Nu ook zijn dochtertje nog.... Maar we hadden geen idee hoe we nu verder moesten. We moesten naar dit graf en dan. Ik raakte een beetje in paniek. Ik had echt geen idee meer. We waren nu zo dichtbij, als het nu misgaat. Dat wilde ik echt niet. Maar toen begon een klein zacht stemmetje tegen ons te praten. Het kwam van boven de graven. Toen zagen we haar. Het moest Pia Dante zijn. Ik dacht even dat ik spoken zag en werd volgens mij ook een beetje wit. Ik was niet de enige, volgens mij dachten Gardo en Rat precies hetzelfde. Maar ze was geen spook , ze was gewoon een zielig meisje dat al een week op haar vader wachtte. Ze ging iedere woensdag met haar vader naar de graven kijken. Maar vorige week was hij niet meer gekomen. José Angelico was overleden. Dat wisten wij, maar zij niet. Hij was vermoord door politie nadat hij de zes miljoen had gestolen. Zij wist dat natuurlijk niet want ik schatte haar zes. Het was een heel schattig meisje. Maar ze had al een week niet binnen geslapen of eten gehad. Dus zorgden we voor een onderdak voor haar, het was immers al avond dus tijd om naar bed te gaan. Ze sliep daar en wij dachten nog even verder. We moesten gereedschap verzamelen. We zorgden voor van alles om de kist open te krijgen. Ik wist zeker dat het geld in de kist moest liggen. Ik wil het zo graag zien. Zoveel geld, hoe zou dat eruit zien? Na even zoeken waren we klaar om de kist open te maken. We hadden ook zakken gezocht om al het geld in te doen. We openden de kist en inderdaad... het zat er in, 6 miljoen dollar. Toen stopten we al het geld in zakken en haalden we Pia Dante. We liepen naar de missieschool om het geld en nog een beetje extra terug te geven. En toen zagen we uniformen. We namen er vier mee en kleedden ons om. Allemaal hadden we een rugzak die vulden we met geld voor ons zelf. De rest strooiden we door de lucht boven de vuilnisbelt. Door de wind waaide het wel een beetje weg. Ik moet toegeven zoveel geld is heel zwaar. Maar nu is het avond, tijd om te gaan slapen en nog even naar jou te schrijven tante.

- Rafaël -

Bronvermelding

 http://www.jaapleest.nl/recensies/jeugdboek/een-sleutel-tussen-het-zwerfvuil